Ο π. Άγγελος Νησιώτης γεννήθηκε στην Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας το έτος 1890. Οι γονείς του, Κυριάκος και Ελισάβετ, ήταν ευσεβείς άνθρωποι και απέκτησαν μια πολύτεκνη οικογένεια με 12 παιδιά.
Ο πατέρας του ήταν πολύ μορφωμένος και ήταν δάσκαλος της Ελληνικής γλώσσας αλλά και της Βυζαντινής μουσικής στο «αλληλοδιδακτικό σχολείο» της Κιουτάχειας. Επιπλέον, ήταν και πρωτοψάλτης στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Κιουτάχειας για πενήντα χρόνια. Υπήρξε άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας για αυτόν τον λόγο ανέλαβε ως επιτηρητής της Δημογεροντίας.
Η μητέρα του, Ελισάβετ, ήταν κόρης Ιερέως και ήταν πολύ ευσεβής. Όταν μεγάλωσαν πλέον τα παιδιά της, συγκέντρωνε τις κυρίες της γειτονιάς και τους έκανε Ορθόδοξη κατήχηση.
Από μικρό παιδί ο π. Άγγελος είχε μέσα του την Ιερατική κλίση. Το 1904, σε ηλικία 14 ετών, τελειώνει την 7η τάξη της αστικής σχολής Κιουτάχειας και φθάνει στην Αθήνα για να σπουδάσει με υποτροφία στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική σχολή.
Την εποχή εκείνη, διευθυντής της Ριζαρείου ήταν ο Άγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως (Κεφαλάς).
Ο Άγιος Νεκτάριος έβαλε τον Άγγελο Νησιώτη να υποσχεθεί μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Ριζάρη ότι θα κερωθεί και ότι δεν θα βγάλει από πάνω του το τίμιο ράσο που φόραγε ως ιεροσπουδαστής.
Και ο π. Άγγελος κράτησε την υπόσχεσή του και δεν έβγαλε το ράσο από πάνω του. Μέχρι και στο διάστημα από την αποφοίτησή του από την Ριζάρειο μέχρι την εις Διάκονον χειροτονία του εξακολουθούσε να φορά τα ευλογημένα ράσα.
Κατά την διάρκεια της φοίτησής του στη Ριζάρειο, ο π. Άγγελος αρίστευσε και δίπλα στον Άγιο Νεκτάριο άκμασε ακαδημαϊκά. Καθώς ο Άγιος τον καλούσε για να αντιγράφει τα δοκίμιά που του υπαγόρευε έτσι ώστε να αποσταλούν στο τυπογραφείο για να εκδοθούν, ο ένθεος ζήλος του π. Αγγέλου αυξήθηκε και η ήδη υπάρχουσα ιερατική κλίση του στερεώθηκε στην ευγενή και αγαθή καρδιά του.
Το Πάσχα του 1908 πήρε άδεια από την Ριζάρειο έτσι ώστε να επισκεφθεί το Άγιο Όρος. Εκεί, ξεκίνησε από την Ι.Μ.Μ Βατοπεδίου και έφτασε μέχρι το Ακρωτήρι του Άθωνος όπου βρίσκεται η Ρώσικη σκήτη Κερασιών, συναντώντας καταπράσινα δάση και όμορφες πνευματικές εικόνες, οι οποίες τον συντρόφευσαν μέχρι το τέλος της ζωής του. Στις περισσότερες Μονές που επισκέφθηκε συμμετείχε σε ακολουθίες και έψελνε μαζί με τους πατέρες.
Μετά την αποφοίτησή του από την Ριζάρειο, επέστρεψε στην πατρίδα του και υπηρέτησε ως δάσκαλος και διευθυντής στην Αστική σχολή Κιουτάχειας, η οποία ήταν οκτατάξια και εκείνη την περίοδο φοιτούσαν 900 μαθητές. Εκεί, μαζί με τον πατέρα του μεταλαμπάδευσαν το Ελληνικό στοιχείο και την φιλοπατρία στους μαθητές της σχολής για τέσσερα χρόνια.
Το 1913 επέστρεψε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όπως και ο ίδιος αναφέρει, οι σπουδές του υπήρξαν γι’ αυτόν στήριγμα έως τέλους.
Η Ιερατική του πορεία
Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική σχολή Αθηνών, του δημιουργήθηκε η ανάγκη να μπει στον Ναό και αντιμετώπισε το δίλημμα να χειροτονηθεί έγγαμος ή άγαμος. Μετά από πολλή προσευχή και μελέτη του θέματος αποφάσισε τον έγγαμο δρόμο και νυμφεύθηκε την Παναγούλα Ζαφειρίου, η οποία υπήρξε βοηθός και στήριγμά του. Απέκτησαν 3 υιούς. Τον Ξενοφώντα, τον Αθανάσιο και τον Νικόλαο, ο οποίος υπήρξε μεγάλη μορφή ως καθηγητής στην Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στις 20 Ιουλίου 1916 χειροτονείται Διάκονος στην Θεσσαλονίκη.
Μετά από έναν χρόνο περίπου, την 26η Νοεμβρίου 1917 χειροτονείται Πρεσβύτερος και αναλαμβάνει εφημέριος στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής επί της οδού Ακαδημίας (Αθηνών). Κατόπιν υπερψηφίσεως αυτού υπό των ενοριτών, αναλαμβάνει και Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου.
Στον Ι. Ναό Ζωοδόχου Πηγής ο π. Άγγελος έκανε μία πλούσια και πολυσχιδή ποιμαντική δράση. Συγκεκριμένα, οργάνωσε κατηχητικά και σύναξη Νεανίδων, η πρώτη συγκέντρωση της οποίας έγινε στις 11 Μαρτίου 1918. Ως πρότυπο, ο π. Άγγελος είχε τις συνάξεις που έκανε ο π. Μάρκος Τσακτάνης στον Ι. Ναό Αγίας Αικατερίνης Πλάκας. Επιπλέον, αντικατέστησε τα παλιά και κατεστραμμένα σκεύη του Ναού και φρόντισε να επεκτείνει τον χώρο ώστε να χωρούν περισσότεροι πιστοί.
Κάπως έτσι κατάφερε να κάνει την Ζωοδόχο Πηγή κέντρο πνευματικής και λειτουργικής ζωής στο κέντρο της Αθήνας με καθημερινή τέλεση της Θείας Λειτουργίας, συνεχή τέλεση του μυστηρίου της μετάνοιας-εξομολογήσεως και αδιάκοπο κήρυγμα.
«Το Άγιον Ποτήριον διετηρήθη ανοικτόν δι’ όσους δεν ήταν βεβαρυμμένοι υπό βαρέων παραπτωμάτων και η συχνή κοινωνία των μετεχόντων εις τας ακολουθίας απετέλεσεν εν εκ των κυρίων επιτευγμάτων της ζωής εν τω Ναώ μας, εν συνδυασμώ μετά του αδιακόπου κηγύγματος και της εξομολογήσεως…» γράφει ο π. Άγγελος.
Το 1924, μετά τον θάνατο του π. Μάρκου Τσακτάνη, ο π. Άγγελος ανέλαβε ως πρόεδρος των Ο.Χ.Ε και έκανε κέντρο των ενώσεων τον Ναό της Ζωοδόχου πηγής και το οίκημα των Ο.Χ.Ε επί της οδού Σουλίου 3.
Σε εκείνο το οίκημα με την συμμετοχή εκατοντάδων λαικών, ανδρών και ιδιαιτέρως γυναικών και με ελάχιστη στήριξη από κληρικούς αναπτύχθηκε η γνωστή στο πανελλήνιο αλλά και στο εξωτερικό δραστηριότητα των Ο.Χ.Ε.Κ, Ο.Χ.Ε.Ν., Χ.Ο.Φ.
Το τέλος της επίγειας ζωής του
Ο π. Άγγελος στις 27 Μαίου 1970, έχοντας πλήρη δράση, σε ηλικία 80 ετών εκοιμήθη εν Κυρίω στο «Ασκληπειίον» Βούλας ύστερα από έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό στο άνω μέρος του δεξιού του μηρού, σε λεωφορείο. Περί τις 9:30 μ.μ. παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του.
Στις 29 Μαίου 1970 και ώρα 10:30 π.μ τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του π. Αγγέλου στον κατάμεστο από κόσμο Ι. Ναό Ζωοδόχου Πηγής, όπου ήταν Πρωθιερέας. Σημειώνεται δε, πως κατακλύσθηκε ο Ναός και εσωτερικά αλλά και εξωτερικά.
Με δική του επιθυμία η ταφή του έγινε στο ιδιόκτητο από τον Ο.Χ.Ε κτήμα στην Εκάλη Κηφισίας, στο πλάι από το Ιερό βήμα του Ναού των Αγίων Αγγέλων.
Διδακτικό Έργο
Ο π. Άγγελος παρόλο το μεγάλο φόρτο των εργασιών του, δίδαξε από το έτος 1954 Κατηχητική και Εξομολογητική στο Εκκλησιαστικό φροντιστήριο Ιερέων της Ι. Μ. Πεντέλης.
Επίσης δίδαξε στην σχολή Διακονισσών της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Γραπτά Έργα
- Αγών Ανακαινίσεως
- Ο χιλιασμός και αι πλάναι του
- Η Ορθοδοξία ένταντι του χιλιασμού και του προτεσταντισμού
- Paul as interpreter of the Old Testament
- Paulus – Hellas – Oikumene (An Ecumenical Symnosium)
Οφίκια – Τιμητικές Διακρίσεις
- Σταυρόφορος Κατηχητής
- Οικονόμος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, τίτλος που του είχε απονεμηθεί από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα